Co to jest oaza w kościele katolickim?

Oaza to powszechne określenie Ruchu Światło-Życie, czyli ruchu odnowy Kościoła rzymskokatolickiego, który został zapoczątkowany w 1954 r. przez ks. Franciszka Blachnickiego.

Celem Ruchu jest formacja, tj. wychowywanie dojrzałych chrześcijan, co nie oznacza, że szeregi oazy zasilają wyłącznie ludzie młodzi; należą do niej zarówno osoby w różnym wieku, jak i o różnym powołaniu (świeccy, księża, zakonnicy i zakonnice). Stąd też w strukturze Ruchu można wyróżnić kilka osobnych gałęzi m.in. Domowy Kościół (który jest gałęzią rodzinną), wspólnoty młodzieżowe i Dzieci Boże.

Znakiem Ruchu Światło-Życie jest tzw. foska, czyli starochrześcijański symbol Fos-Zoe, wpisany w krzyż, który składa się z dwóch greckich wyrazów, oznaczających kolejno: „światło” i „życie”, połączonych literą omega.

Droga formacyjna w Ruchu dzieli się na trzy etapy: ewangelizację (zakończoną przyjęciem Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela), katechumenat (okres formacji) oraz diakonię (wprowadzenie do podjęcia służby w Kościele).

Na formację w Ruchu Światło-Życie składają się następujące aktywności: udział w Eucharystii, grupowe spotkania, modlitwy we wspólnocie oraz modlitwy osobiste z Pismem Świętym, rekolekcje przeżyciowe, a także aktywny udział w życiu parafii (oaza bardzo duży nacisk kładzie na konieczność ożywiania lokalnych wspólnot kościelnych).

Ruchu Światło-Życie powstał w Polsce, ale szybko wyszedł poza granicę naszego kraju. Współcześnie działa w ponad 30 państwach, m.in. w Bułgarii, w Brazylii, na Ukrainie, w Niemczech, w Chinach, w USA i w Kenii.

Główne ośrodki Ruchu Światło-Życie w Polsce znajdują się w Krościenku nad Dunajcem (centrala) oraz w Katowicach (siedziba moderatora generalnego). Poszczególne wspólnoty lokalne – grupy oazowe spotykają się ze sobą na Dniach Wspólnoty.