Co to jest Msza św. prymicyjna? Jak wygląda, ile trwa?

W Kościele katolickim Mszą prymicyjną (inaczej: prymicją) nazywa się pierwszą Mszę świętą odprawianą przez nowo wyświęconego kapłana (czyli neoprezbitera).

Zgodnie z przyjętym w Polsce zwyczajem Msza prymicyjna odprawiana jest w rodzinnej parafii neoprezbitera, który może sprawować tę pierwszą liturgię albo samodzielnie (w asyście proboszcza), albo w koncelebrze.

Tradycyjnie prymicja odbywa się dzień po przyjęciu święceń kapłańskich. Na tle „regularnych” Mszy świętych wyróżnia ją świąteczna oprawa i podniosły charakter. Już samo przejście z rodzinnego domu (w którym neoprezbiter otrzymuje błogosławieństwo rodziców) do kościoła jest w wielu parafiach celebrowane – w tej drodze prymicjantowi towarzyszą nie tylko jego rodzina i przyjaciele, ale również inni kapłani, parafianie, często schola muzyczna, a czasami nawet orkiestra.

Do zakończenia liturgii eucharystycznej Msza prymicyjna przebiega „standardowo”. Z pewnymi dodatkowymi elementami mamy do czynienia dopiero po obrzędach komunijnych. Najpierw bowiem księża, parafianie i bliscy składają neoprezbiterowi najlepsze życzenia na nadchodzące lata posługi kapłańskiej. Następnie prymicjant dziękuje wszystkim osobom, które wspierały go w drodze do otrzymania sakramentu święceń (m.in. rodzicom, przyjaciołom, formatorom seminaryjnym itd.). Natomiast po złożeniu podziękowań ma miejsce indywidualne błogosławieństwo prymicyjne, którego neoprezbiter udziela po kolei wszystkim zgromadzonym (innym kapłanom, rodzicom, klerykom, osobom konsekrowanym, członkom rodziny oraz pozostałym wiernym).  

Uwaga: często można spotkać się ze stwierdzeniem, że błogosławieństwo prymicyjne posiada szczególną wartość. Wraz z jego przyjęciem można bowiem uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami, do których należą: bycie w stanie łaski uświęcającej, przyjęcie Komunii świętej oraz odmówienie dowolnej modlitwy w intencji Ojca Świętego.

Na pamiątkę błogosławieństwa prymicyjnego oraz całego uczestnictwa we Mszy świętej wierni otrzymują obrazki, na których znajdują się: imię i nazwisko neoprezbitera, informacja o miejscu i dacie jego święceń oraz prymicji, a także wybrany przez nowo wyświęconego kapłana cytat z Pisma Świętego lub z pisma któregoś ze świętych oraz podziękowania.

Na koniec warto wspomnieć, że w Polsce panuje tradycja wyprawiania przyjęcia prymicyjnego, w którym uczestniczą już tylko najbliżsi neoprezbitera. Ze względu na organizowane w jego trakcie zabawy i tańce oraz panującą wówczas radosną atmosferę, niektórzy porównują je do wesela. Z założenia jest to jednak impreza religijna, a nie świecka; i co równie istotne – bezalkoholowa.