Poczet papieży – najsłynniejsi biskupi Rzymu

Znanych jest 266 papieży. Najwięcej z nich pochodziło z Włoch, choć byli i przedstawiciele Afryki. Przynajmniej kilku papieży zasłynęło niezwykłymi zdolnościami przywódczymi, politycznymi, filozoficznymi.

Poczet papieży – ilu było papieży? Skąd pochodzili?

Oficjalny spis papieży sporządzony w Watykanie obejmuje 266 osób pełniących tą godność.

Najwięcej z nich pochodziło z Włoch – 210, Francji – 16 oraz z Grecji – 11. Wśród nich znajdziemy aż 90 świętych, a także 4 papieży, którym nadano przydomek Wielki (jest w tym gronie św. Jan Paweł II). Znajdziemy w poczcie papieży wybitnych polityków, reformatorów, geniuszy nauki, filozofów, mecenasów sztuki, ale i zbrodniarzy (Aleksander VI Borgia został nawet uznany po śmierci za opętanego) czy osoby uważane za wyjątkowo prostackie...

Spis papieży - kilka ciekawostek

Do czasów Jana II – to lata 533-535 – pierwsi biskupi Rzymu nie zmieniali swoich świeckich imion. Jan jest przy okazji najczęściej wybieranym papieskim imieniem (papież Franciszek z kolei przerwał ponad 1000-letnią tradycję przybierania imion wcześniejszych biskupów Rzymu z kolejnymi numerami).

Od 1523 do 1978 roku na Tronie Piotrowym zasiadali tylko i wyłącznie Włosi. Pierwszym papieżem spoza Europy, pomijając św. Piotra pochodzącego z okolic Jerozolimy, był Grzegorz III (731-741), który pochodził z Syrii, a więc z Azji. W sumie przynajmniej 12 papieży urodziło się poza Starym Kontynentem, najwięcej na terenach Syrii (pięciu) i obecnego Izraela, trzech pochodziło z... Afryki (a konkretnie z prowincji rzymskich w Afryce Północnej), a papież Franciszek z Ameryki Południowej.

Najmłodszym papieżem w momencie wyboru był Jan XII, który miał zaledwie 18 lat! Najkrócej trwały pontyfikaty Stefana II i Urbana VII (4 i 12 dni, z tym, że nie do końca wiadomo, czy Stefan II stał się pełnoprawnym papieżem), zaś najdłużej św. Piotra, pierwszego papieża, oraz Piusa IX (to 34-37 lata i 31 lat).

Słynni papieże - fakty, które warto znać

Papież zwany „ustami Piotra”

Taki przydomek zyskał papież Leon I, który jako pierwszy w historii dostał też przydomek Wielki. Jego pontyfikat trwał od 440 do 461 roku. Powszechnie to jego uważa się za twórcę papiestwa w formie zbliżonej do współczesnej. Miał ogromny dar wymowy i charyzmę, przekonał samego Attylę, by nie niszczył Rzymu, potem w podobny sposób wpłynął na wodza Wandalów. Głosił, że wszyscy papieże są kontynuatorami dzieła św. Piotra. Był też teologiem i doktorem Kościoła, został wyświęcony, jest patronem muzyków i śpiewaków.

Największy papież wszechczasów

Za największego papieża wszechczasów uważa się Grzegorza I Wielkiego, sprawującego pontyfikat w latach 590-604. Była to rzeczywiście niezwykła osobowość, z jednej strony jeden z najwybitniejszych polityków epoki, z drugiej człowiek żyjący prawdziwie życiem świętego (spędził lata w klasztorze, pościł). Rozpoczął masowe nawracanie pogan i znacząco zwiększył zasięg chrześcijaństwa, odwołując się przy tym do najprostszych metod skierowanych do prostych ludzi – legend o świętych, kultu relikwii, wizualnego straszenia Piekłem. Rozpoczął ewangelizację Wielkiej Brytanii (podobno przez przypadek na targu niewolników zapytał sprzedawanych, skąd pochodzą, a ich Anglowie wziął za Aniołowie, i uznał to za znak nawrócenia tych ziem).

Trzecim papieżem z przydomkiem Wielki był Mikołaj I (858-867), który zasłynął wrażliwością na ubóstwo, choroby, był niezwykle pobożny i sprawiedliwy. Zawzięcie bronił nierozerwalności sakramentu małżeństwa. Był pierwszym koronowanym papieżem, jako pierwszy głosił, że biskup Rzymu jest zastępcą Jezusa na Ziemi. Jego imiennik Mikołaj II jako pierwszy wprowadził konklawe.

Papież ekskomunikuje cesarza

Papież Grzegorz VII uznawany jest za jednego z najbardziej wpływowych w historii. Szczególnie naraził mu się król Henryk IV, którego ekskomunikował i pozbawił tronu. Doprowadziło to do słynnego „ukorzenia w Canossie”, kiedy to król w stroju pokutnym przez 3 dni błagał o zdjęcie klątwy (do czego papież się ostatecznie przychylił).

Innocenty III (1198-1216) jeszcze bardziej umocnił władzę Kościoła, wpływał na polityczne losy całej Europy, zatwierdził reguły zakonu franciszkanów oraz dominikanów, pogłębił związki Kościoła z państwem polskim, zwołał Sobór Laterański, na którym ustalono chociażby tajemnicę spowiedzi czy zapowiedzi przedślubne, konieczność spowiedzi przynajmniej raz w roku (rysą na życiorysie było powołanie inkwizycji papieskiej oraz piętnowanie Żydów i pogan).

Podobnie silny charakter miał Pius IX, a więc papież drugi po św. Piotrze pod względem długości pontyfikatu (1846-1878). Pochodził co prawda z bardzo postępowej rodziny, ale na Tronie Piotrowym zasłynął z konserwatyzmu. To on ogłosił dogmat o niepokalanym poczęciu NMP, a potem o nieomylności papieża (ten drugi dotąd tylko raz miał w praktyce zastosowanie, za czasów Piusa XII). Jednocześnie to za Piusa IX upadło Państwo Kościelne.

Rewolucja Jana XXIII i Jana Pawła II

Do czasów pontyfikatu Jana XXIII Kościół stawał się coraz bardziej konserwatywny. Nowy papież – to lata 1958-1963 – przeprowadził prawdziwą rewolucję, starając się przybliżyć tą instytucję zwykłym ludziom. Zwołał sobór, na którym dyskutowano o kościelnych reformach, stworzył ciało doradcze papieża zwane synodem biskupów, zrezygnował z noszenia królewskiej tiary, którą sprzedał na cele charytatywne.

Jego nauki względem otwartości na wiernych i ekumenizmu kontynuował św. Jan Paweł II, czwarty z papieży o przydomku Wielki. Został najpopularniejszym w historii papieżem, zasłynął z poczucia humoru, miłości do gór i ciągłego podróżowania. Uważa się go za osobę, która w największym stopniu przyczyniła się do upadku komunizmu. Jego encykliki ustaliły obecne nauczania Kościoła na temat rodziny czy miłości.