Co to jest Msza koncelebrowana? Kiedy się ją odprawia, jak przebiega?

W Kościele katolickim mszą koncelebrowaną określa się Mszę świętą wspólnie odprawianą przez dwóch lub więcej kapłanów.  

Zgodnie z „Ogólnym wprowadzeniem do Mszału Rzymskiego” koncelebra jest nakazana przez sam obrzęd w czasie święceń biskupa lub kapłana oraz w Mszy krzyżma, a także zalecana w przypadku:

- Mszy wieczornej w Wielki Czwartek;

- Mszy sprawowanych na soborach, zebraniach biskupów i synodach;

- Mszy świętych z błogosławieństwem opata;

- Mszy świętych konwentualnych oraz głównych Mszy świętych w kościołach i kaplicach;

- Mszy świętych na różnych zebraniach kapłanów diecezjalnych i zakonnych.

Należy podkreślić, że powyższa lista nie jest listą zamkniętą – w świetle obowiązującego prawa kościelnego każda msza może być bowiem mszą koncelebrowaną (według Kan. 902 Kodeksu Prawa Kanonicznego swobodę koncelebracji ograniczyć może wyłącznie potrzeba celebrowania Mszy Świętej indywidualnie dla dobra wiernych). 

Warto również wspomnieć, że praktyka koncelebry była znana i stosowana w Kościele rzymskim już w starożytności. Z upływem kolejnych stuleci uległa jednak znacznemu ograniczeniu – jeszcze w połowie XX w. katoliccy księża sprawowali wspólnie Eucharystię tylko z okazji święceń prezbiterów i biskupów. Dopiero „Konstytucja o liturgii świętej”, uchwalona przez Sobór Watykański II i ogłoszona 4 grudnia 1963 r. przez papieża Pawła VI, dopuściła możliwość koncelebry w innych mszach. 

Dotychczas największą mszą koncelebrowaną w Kościele katolickim była msza sprawowana na zakończenie Roku Kapłańskiego, 11 czerwca 2010 r. W jej odprawianiu na placu św. Piotra wzięło udział 15 tys. kapłanów, którym przewodniczył ówczesny papież Benedykt XVI.